مسئولیت و مسئولیت پذیری همزمان با تولد ایجاد نمی شود. گاهی به موازات بزرگ تر شدنتان، پا گذاشتن به مدرسه یا پیشرفت در زندگی به دست می آید. حس مسئولیت پذیری می تواند از طریق اعضای خانواده، دوستانتان یا چیزهایی که در تلویزیون می بینید ایجاد شود. و نیز ممکن است چیزهای مختلفی، چه خوب و چه بد، بشنوید و ببینید. به همین خاطر است که حس مسئولیت پذیری منحصراً به خودتان بستگی دارد. این شما هستید که رفتار، اعمال و کلامتان را انتخاب می کنید.

بنابراین، مسئولیت پذیری یک مهارت است و آن را می آموزید. با این حال راه های زیادی برای انجام این کار وجود دارد. شما مسئولیت پذیری تان را با اعمالتان شکل می دهید. به عنوان مثال، این خود شما هستید که تصمیم می گیرید تنبل باشید یا هر روز صبح زود بیدار شوید؛ یا تصمیم می گیرید در خرج کردن پولتان صرفه جویی کنید یا آن را بی مهابا خرج کنید. حرف سر  این است که به خودتان ثابت کنید که می توانید مسئول باشید و هستید، که می شود روی شما حساب کرد.

در پایان همه چیز به تصمیم هوشیارانه و آگاهانۀ شما بستگی دارد. بنابراین سرزنش کردن دیگران برای اشتباهات خودتان کار غیرممکن و بیهوده ای است. با ذکر این مسئله، در اینجا چند نکته در مورد اینکه چگونه مسئولیت پذیری تان را تقویت کنید، ارائه می شود. پس با ما تا انتهای مقاله همراه باشید.

از بهانه آوردن برای خودتان دست بردارید

وقتی مرتکب اشتباهی می شوید، به اشتباهتان اعتراف کنید. به جای اینکه سرزنش هایتان را به کس دیگر یا چیز دیگری منتقل کنید، دلیل واقعی شکستتان در انجام یک کار را بیان کنید. با ارائه ی یک بهانه در واقع بی مسئولیت بودن را پذیرفته اید. به علاوه این کار از شما یک آدم ترسو می سازد. اگر نمی توانید کاری مانند سر وقت حاضر شدن در یک جلسه یا چیزی شبیه آن را به انجام برسانید، در همان ابتدا قول انجام آن را ندهید.

لازم است که به طور شفاف در مورد کارهایی که می توانید انجام دهید و کارهایی که نمی توانید انجام دهید فکر کنید، تا بتوانید از بهانه آوردن برای خودتان اجتناب کنید. حتی بهتر از این، وقتی خودتان را در چنین موقعیت هایی می بینید، به جای اینکه کار را با یک دروغ کوچک تمام کنید، بگوئید که چرا نتوانسته اید آن کار را انجام دهید.

دست از غر و لند و شکایت کردن بردارید

آدم های شاکی معمولاً آنهایی هستند که خیلی حرف می زنند و کم کار می کنند. آنها کلام دهان پر کنی دارند اما زمانی که وقت عمل واقعی در مورد یک مسئله می رسد،  حرکتی نمی کنند. شما می توانید دست از غر و لند کردن و شکایت کردن بردارید و مسئولیت کارهایتان را به عهده بگیرید. اگر روش انجام یک کار را دوست ندارید، با روش خودتان آنرا انجام دهید یا با کسی که آن را اشتباه انجام می دهد صحبت کنید.

با صحبت کردن می توانید راهکار یا موقعیتی را به آرامی ارائه دهید تا شرایط را بهتر کنید. اما اگر در صدد شکایت کردن بودید، این موقعیت های بهتر خالی می مانند و تنها واژه های ناامید کننده ای از دهانتان بیرون می آید.

همچنین با دائماً شکوه کردن و غر زدن در مورد جهان اطرافتان فقط خودتان را پر از حس منفی می کنید. به نظر می رسد نمی توانید چیز خوبی برای گفتن پیدا کنید. با منفی بودن، فقط یک آدم بدبخت از شما باقی می ماند. بنابراین، کم کردن شِکوه و شکایت، ذهنیت بهتر و همچنین شادمانی طولانی مدتی را برای شما به ارمغان می آورد.

یادبگیرید چطور امور مالیتان را مدیریت کنید

یکی از مهم ترین مسئولیت هایی که شما به عنوان یک بزرگسال بر عهمده دارید این است که مراقب پول هایتان باشید. شما شغلی دارید، حقوقی دریافت می کنید و سعی می کنید ماه به ماه با این درآمد زندگی کنید. شاید سعی کنید کمی از درآمدتان را برای احتیاط کنار بگذارید. پس انداز کردن همیشه ایدۀ خوبی بوده است. متأسفانه همه آن را یاد نگرفته اند و نمی دانند مسائل مالی شان را چگونه مدیریت کنند.

معمولاً افراد قسمت بیشتر حقوقشان را قبل از اینکه به آخر ماه برسد خرج کرده اند. گاهی فقط به خاطر اینکه چیزهای زرق و برق دار دیگری پیدا کرده اند که پولشان را صرف خرید آنها بکنند، حتی پرداخت قبوض را نادیده می گیرند. اینها نمونه ای از کارهایی هستند که افراد بی مسئولیت انجام می دهند.

اگر می خواهید جدی گرفته شوید و یک زندگی عادی داشته باشید، باید یاد بگیرید که با پولتان چه کار کنید. وقتی حقوقتان را گرفتید باید اول از همه قبض هایتان را پرداخت کنید. بعد خوار و بار مورد نیازتان را خرید کنید و سپس برای استفاده از باقیماندۀ حقوقتان برنامه ریزی کنید. همچنین باید بخشی از آن را در حساب پس اندازتان نگه دارید، یا بخشی از آن را سرمایه گذاری کنید. هر دوی این راه ها بهتر از خرج کردن بی مهابای پول هایتان است. اینگونه خرج کردن نهایتاً به بدهی و سایر مشکلات برای شما منجر می شوند.

از اهمال و به تعویق انداختن کارها خودداری کنید

افراد موفق، افراد کوشا و با پشتکاری هستند. به منظور موفقیت و حصول در همۀ ابعاد زندگی، لازم است که سخت برای آن کار کنید. بنابراین، باید مسئولیت پذیر باشید. بدون مسئولیت پذیری نمی توانید گام بزرگی در زندگی بردارید. اولین گام در جهت صعود کردن به بالا این است که دست از اهمالکاری بردارید. دست از هدر دادن وقت با ارزشتان بردارید.

ساعت هایی را که صرف وبگردی در اینترنت  و چرخ زدن در شبکه های اجتماعی یا لم دادن و هیچ کار نکردن می کنید، می توانند صرف انجام کارهای بهتری شوند. به عنوان مثال می توانید کتابی بخوانید، پیاده روی کنید یا تمرینات بدنی انجام دهید. همچنین می توانید پروژه ای را که مدت هاست از آن عقب مانده اید را به انجام برسانید. انجام هر کاری به جز هدر دادن وقت می تواند مفید باشد.

اهمالکاری به ناکجا آباد می رسد. اگر افسار زمان را به دست گرفته اید، در کارهای خلاقانه و هوشمندانه استفاده اش کنید.

ثابت قدم باشید و به برنامهتان متعهد بمانید

داشتن یک روال کاری خوب است. روال کاری یعنی نظم، و این یعنی شما در مسیر درست قرار دارید. اگر کار می کنید، سعی کنید هر روز در یک زمان بیدار شوید. حتی آخر هفته ها به جای اینکه تا ظهر در رختخواب بمانید می توانید صبح زودتر بیدار شوید. این به شما ثبات قدم می دهد.

به علاوه زود بیدار شدن این امکان را به شما می دهد تا زمان بیشتری برای انجام هر کاری که در آن روز می خواهید به پایان برسانید، داشته باشید. اگر کاری هم نداشته باشید می توانید فقط استراحت کنید و از روز تعطیلتان لذت ببرید. اگر دانش آموز هستید، یک عادت مطالعۀ منظم برای خودتان ایجاد کنید. یا اگر خارج از کشور زندگی می کنید به خاطر بسپارید که هر هفته با خانواده و دوستانتان تماس بگیرید.

علاوه بر همۀ اینها، بهتر است برنامه ای برای شغلتان و کارهای شخصی تان بریزید. اگر تعدادی از کارها در طول هفته تکرار می شوند، آنها را به همان منوال انجام دهید. خارج شدن از برنامه می تواند کل روال کاری شما را خراب کرده و تعادل زندگی تان را بر هم بزند.

مسئولیت پذیر بودن یعنی اینکه همۀ کارهایی را که انجام می دهید تحت کنترل دارید. به خودتان اجازه ندهید که دیگران را سرزنش کنید یا خانواده و دوستانتان را فراموش کنید. همچنین نباید اجازه دهید که تنبلی بر دیدگاهتان نسبت به کارتان غلبه کند. اگر انجام کاری را به عهده گرفتید آن را به سرانجام برسانید.

این کاری است که افراد مسئولیت پذیر انجام می دهند. مهم تر اینکه آنها همۀ مسئولیت هایی که به آنها محوّل شده است را می پذیرند. خواه آن مسئولیت به کار مربوط باشد یا به زندگی شان. هیچ کاری را نیمه کاره رها نمی کنند و قربانی بازی نه گفتن نمی شوند. محکم و استوار با گام هایی راسخ و برنامه ریزی شده سر جایشان قرار می گیرند.